უჰ, ისე წვიმს აი რომ ამბობენ “ცა ფეხად ჩამოდისო”, თან უკვე ღამის პირველი საათია და მე კიდევ ვერ ვიძინებ, გრანელი მახსენდება რატომღაც, არ დაგიმალავთ და მიყვარს ძალიან გრანელიც და წვიმაც♥ მახსოვს რაღაც დავწერე კიდეც ერთ-ერთი ჩანაწერის წაკითხვის შემდეგ, მოიცა, მივაკითხო ჩემს ჯადოსნურ ” ბლოკნოტს” 🙂  აი, ისიც 🙂  2007 წლიდან იტანჯება ჩემს ხელში, იტანს რა ჩემი ემოციების გადმოფრქვევას, მერე თვეობით უყურადღებობას და ბევრ ყავის ლაქას, ცოდვა გამხელილი ჯობს და ხანდახან ცხელი თმის უთოს დასადებადაც ვიყენებ 🙂   რამდენიმეწუთიანი ძებნის შემდეგ ვიპოვე ის, რასაც ვეძებდი, ორგვერდიანი ჩანაწერი სათაურით “სევდისფერი წვიმა”. ვკითხულობ, აჰაააა, როგორც ჩანს ჩემი შთაგონების წყარო გამხდარა “გულიდან: სისხლის წვეთები”, გრანელისგან განსხვავებით, ჩემთან არაფერი საინტერესო, ვწერ წვიმიან ქალაქზე, გრანელისეულ მესამე გზაზე, და როგორც ჩანს, მინდოდა აორთქლება და მერე წვიმად მოსვლა 😀 აშკარად ვაჟას გავლენაცაა 🙂  მოკლედ, ამ ყველაფერს რომანტიულ-მელანქოლიური იერი დაჰკრავს. თუმცა მეპატიება პატარა ვიყავი ძალიან 🙂
ახლა რომ მკოთხოთ, ადამიანად დავრჩებოდი ისევ, თუ მაინცდამაინც, თოვლად მოვიდოდი, ბავშვებს გაუხარდებოდათ. 🙂