……………………….
ყველაზე დიდ ტკივილშიც კი შეიძლება იყოს სიტკბო, მე მინახავს საკუთარი უბედურებით ამაყი ადამიანები, ღირსების გრძნობით რომ დაატარებენ სევდას და თითქოს კმაყოფილებასაც კი გრძნობენ რომ სწორედ ისინი გამოარჩია ბედმა, მერე რა, თუ ბედნიერება არ ხვდათ წილად,  ალბათ სწორედ ტკივილის დროს შევიგრძნობთ სიცოცხლეს ყველაზე მძაფრად. მეც მიყვარს ისტორიები ბედნიერი დასასრულით, მაგრამ დიდხანს არ მიმყვება არც ამბავი და არც მისგან დატოვილი ემოცია, აი ტრაგედიები კი სულ სხვაა, მერეც ხშირად მახსენებს ხოლმე თავს და მაფიქრებს. თუმცა,  ჩემს ცხოვრებაში მაინც Happy End -ის მომხრე ვარ😃😃😃
………………………….
ხანდახან ისეც ხდება ჩვენს ტრაგედიას ვერავინ ამჩნევს, უფრო სწორად ჩვენთვის ტრაგედია სხვისთვის კომედიაა, ჩვენც ხმას არ ვიღებთ რადგან გვირჩევნია ერთი მსახიობის თეატრში გვერგოს ტრაგედიის მთავარი გმირის როლი, ვიდრე დიდ კინოში ჯამბაზის.

…………………………….

მიუხედავად იმისა, რომ ცხოვრება პატარ-პატარა წარმოდგენების ერთობლიობა მგონია, და მეც ვცდილობ მას შემოქმედებითად მივუდგე, ხანდახან მაინც  უადგილო ემოციების ამოფრქვევისას შეიძლება სრულიად უცნობ ადამიანს ისე დავუთმო ჩემი სულის ნაწილი, როგორც უბრალო სამკაული, მაგრამ სამწუხარო ისაა, რომ შეიძლება ის ვერც მიხვდეს საჩუქრის  ფასს,  ან ვერ გაუძლოს მისს სიმძიმეს და უბრალოდ გაასხვისოს…

……………….. ……..

ბოლო დღეებში თავს მარტოდ ვგრძნობ და ამიტომ ბევრს ვლაპარაკობ. დღეს ისე მომინდა ვინმეს ჩავხუტებოდი და ცოტა სითბო წამერთმია, მაგრამ ვერ გავბედე, შემეშინდა რას იფიქრებსთქო… არ მომინდა მოპარული სითბოს ახსნა-განმარტებებში გაფლანგვა.

…………………

ადამიანი მარტოობისათვის არ არის გაჩენილი, თუმცა მაინც ვფიქრობ რომ მე უნეკნოდ შემქმნა ღმერთმა😮😊😊😊