14:15 /სამშაბათი/ 07 ივლისი/2015 წ – გუშინ არც ისე კარგი დღე მქონდა, უფრო სწორად საღამო 😦 ჩემი დილა დაიწყო დილის შვიდის ნახევარზე მაღვიძარის ზარით გაგიკვირდებათ და თელავში 🙂 მერე გზა თბილისამდე და მაშინ გამოვფხიზლდი საშვის ძებნა რომ დავიწყე ჩანთაში LIBERTY TOWER-ის წინ, მერე ბუნდოვნად მახსოვს მთელი დღე და ბევრი ყავა 🙂 მერე საღამოს ისევ გოგოები და თელავური ამბების განხილვა, აღსანიშნავია ტაქსისტი გიორგი გაბუნია(ამ ისტორიასაც მოგიყვებით ოდესმე, ეხლა მეზარება მაპატიეთ 🙂 ) ხოოო, გუშინ ვწერდი თელავურ შთაბეჭდილებებზე, ვიფიქრე სანამ ცხელ-ცხელია შეგრძნებები დავწერთქო და აი ისიც: იმედია დაგაინტერესებთ:
10:50/ორშაბათი/06 ივლისი/2015წ – სამსახურში ვზივარ გამოუძინებელი, დაღლილი, ნახევრად დახუჭული თვალებით და ვფიქრობ იმაზე რა მცირე მანძილია სამოთხიდან ჯოჯოხეთამდე, სულ რაღაც საათნახევარი. დიდი სიამოვნებით დავლევდი მაიას გაკეთებულ ყავას მის ულამაზეს ეზოში, მაგრამ სამწუხაროდ სწორედ ის საათნახევარი მაშორებს ამ სიამოვნებას, თან შვებულებიდან გამოსული და კარგად დასვენებული მარიკა ჩემს მზრუნველობას ითხოვს. ემოციებით დატვირთული თელავური weekend-ის შემდეგ სასახურში დაბრუნება უფრო რთული აღმოჩნდა ვიდრე ველოდი, სერვის პლიუსი კი არა ხმის ამოღების სურვილიც კი არ მაქვს, აი თელავში კი მართლაც ”ვიგულავეთ”, გასვლის ადგილი რა თქმა უნდა ისანი, დრო – წესით 14:00, თუმცა როგორც ყოველთვის მე და ნათიამ დავაგვიანეთ, არ დავაკონკრეტებ რამდენი წუთით 🙂 საბედნიეროდ, ჩვენი მძღოლი ლაშა, და იმ კატეგორიას არ ეკუთვნის ”რუსულებსა და ჩქარებს” რომ უსმენს, ამიტომ მგზავრობა არ გაგვიჭირდა, თუმცა პატრულს რომ არ დავეჯარიმებინეთ უკეთესი იქნებოდა. გზაში შუამთის წყალი დავლიეთ, თუმცა სურვილის ჩაფიქრებაზე რომ მიდგა საქმე დავფიქრდი ჩემი მრავალრიცხოვანი და მრავალფეროვანი სურვილებიდან რომელი უფრო მნიშვნელოვანი იყო ჩემთვის, მერე ვერცერთი რომ ვერ ამოვარჩიე ყველა ერთად ჩავიფიქრე 🙂 თელავში ჩასულებს ნათიას მეგობრები დაგვხვდნენ და სამი მეტიჩარა გოგოს მასპინძლობა საკუთარ თავზე აიღეს, ჯერ ნეკრესი მოვინახულეთ, უფრო სწორად ნახევრამდე ავედით ფეხით და რომ მივხვდით ნაბიჯსაც ვერ გადავდამდით წინ ყველაფერი თიკოს დაღლილობას და წუწუნს დავაბრალეთ და უკან გამოვბრუნდით. შემდეგი გაჩერება – ილიას ტბა, სადაც ჰამაკში ჩახტომაზე დასწრება გვქონდა, მერე თვითონ ბატონი ილია მოვინახულეთ და რატომღაც მე მომეჩვენა რომ ულვაშებში იღიმებოდა, თიკო კი ამტკიცებდა რომ ერთ თვალზე უფრო გრძელი წამწამები ჰქონდა, აი ნათია კი ორივეს შემარცხვენელებს გვეძახდა და გვეხვეწებოდა გავჩუმებულიყვაით 🙂 დღის დასასრული ყველაზე უფრო მომეწონა – კოცონი და შამფურზე შემწვარი ნამდვილი კახური მწვადი, არაჩვეულებრივი გარემო და რაც მთავარია სასიამოვნო ადამიანები. იმ ღამეს ისე ტკბილად მეძინა ჩემი ბალიშის გარეშე, როგორც არასოდეს 🙂 მეორე დილას კი ისევ თავგადასავლები დაიწყო, ყველაზე მეტად ემოციური ჩემთვის მოტოციკლით სეირნობა იყო, სისწრაფის შეგრძნება და ადრენალინი, შეიძლება ითქვას რომ ერთ-ერთი ოცნება ამისრულდა 🙂 ალაზნის ზაგარიც მოგვიხდა და შემდეგ ისევ ილიას ტბაზე გავაგრძელეთ ჭორაობა, ჰო, რაც მთავარია, თქვენთვის არ მომიყოლია თელავური ტრადიციები, რომელიც ნათიამ და მისმა მეგობრებმა გაგვაცნეს: თელაველი მაშინ გამოდის სასეირნოდ როცა აგრილდება და შებინდდება, თუ მანამდე მოედანზე მოსეირნე ხალხი ნახეთ ე.ი. რომელიმე სოფლიდანაა გამოსული, თელაველების სეირნობა ”მოედნის დაკრუგვაა”, შემდეგ ერეკლეს ძეგლიდან გადმოხედვა აუცილებლად, მერე შეგიძლიათ ჭადართანაც ჩახვიდეთ, სადაც არაჩვეულებრივ კერძებს ამზადებენ და ცივ ყავას ნაყინით, აქვე მადლობა ამ რესტორნის პერსონალს დაპატიჟებისთვის, პირველად ვიყავი აქ და უკვე შემიყვარდა, თან ისე რომ კინაღამ თელავში სამუდამოდ დარჩენაზე დავფიქრდი 🙂 გულახდილად რომ გითხრათ ნამდვილად არ მეგონა თელავი ასეთი ლამაზი ქალაქი თუ იყო. მიუხედავად იმისა, რომ დილის შვიდ საათზე ავდექით და სამსახურებში გამოვვარდით, ეს ორდღიანი დასვენება და სასიამოვნო მოგონებები კიდევ დიდხანს გამყვება, ამისათვის კი დიდი მადლობა პირველ რიგში ნათიას და მის უსაყვარლეს დედიკოს და რა თქმა უნდა ჩვენს თელაველ მასპინძლებს, თუმცა შუამთაში და ალავერდში წასვლა ვერ მოვასწარით, ამიტომ “თელავი-weekend” ისევ იგეგმება, ამჯერად უკვე სრული შემადგენლობით 🙂
00:01/ოთხშაბათი/ 08 ივლისი/2015 წ – უკვე დაღამდა, ჩემსოთახში ვზივარ და ვფიქრობ ხანდახან რა უცნაურია ცხოვრება, უფრო სწორად ადამიანები ვართ უცნაურები, ვფიქრობთ ერთს, ვაკეთებთ მეორეს მერე ვნანობთ, მაგრამ პირიქითაც რომ მოვქცეულიყავი მაინც ვინანებდით, ხო, უცნაურობებზე გამახსენდა, ისე, კი არ მინდოდა ამ თემაზე საჯაროდ რამე მეთქვა, მაგრამ ჩემს მოთმინებასაც აქვს საზღვარი 🙂 ამ ბოლო დროს ჩემსკენ უცნაური ამბები ხდება, მგონი ჩემს სანტა-კალაუსს წელიწადის დრო შეეშალა, ან ფერია მყავს ნათლია არ ვიცი, მოკლედ ჩემო საყვარელო, ვინც არ უნდა იყო, საჩუქრებიც მიყვარს და ცოტა ინტრიგაც, შოკოლადზე ხო ვგიჟდები, გეცოდინება ალბათ, იმიტომ რომ დარწმუნებული ვარ ჩემი ბლოგის მკითხველი ხარ, მაგრამ მიუხედავად ყველაფრისა, გაურკვევლობას დიდხანს ვერ ვიტან, ამიტომ რომ გამოჩნდე არ გინდა? ან რამე საინტერესო მოიფიქრე, თორემ მოვიწყინე 🙂 ისე, დიდი მადლობა 🙂 წიგნისთვის განსაკუთრებით 😉
ახლა კი რამდენიმე ფოტო კახეთიდან:
ქეთოს ბლოგი 
შენი აზრი