#

დღითიდღე ისე მიმრავლდებიან ტკივილები, როგორც ‘ლაიქები’ პროფილის სურათზე.

##

ბედნიერების შეგრძნება მალე მცილდება,  უხარისხო მაკიაჟივით..

###

არ მიყვარს ქარი, წარსულის ნაგლეჯებს მიფრიალებს ცხვირწინ პოლიეთილენის პარკებივით.

####

უცხო ქალაქში მომინდა წასვლა საკუთარი თავის აღმოსაჩენად.

—————-

დილაა…

ჩემს ოთახში უეცრად შემოვარდნილ ნიავს ვცდილობ გავატანო ღამის ნარჩენები…

მზე ჩემი საწოლის წინ მდგარი სარკიდან მიპაჭუნებს თვალს…

თავი დამანებე!!! ვბურტყუნებ და გვერდს ვიცვლი…

გაქრობა მინდება. ისე ძლიერად რომ მეშინია…

მე….

რამხელა სიღრმეს იტევს ეს პატარა სიტყვა და რა ცარიელია ხანდახან.

როგორც შემოდგომის ამ ერთ ჩვეულებრივ დილას…

მიზნები

გადაწყვეტილებები (ხშირად მცდარი)

მოქმედებები (ხანდახან გაუმართლებელი)

ადამიანები… შემთხვევითი გამვლელები თუ გამიზნულად დამრჩენები…

ზოგჯერ ყველა ისე ირევა ერთმანეთში რომ მიჭირს გარჩევა როლების, რომლებსაც მე თვითონ ვანაწილებ…

…………………………..

ვეძებ უცნაურობებეს

ვსაუბრობ პრაგმატულად

ვიქცევი ჩვეულებრივად(?)… ხანდახან თითქოს ცხოვრებას ვეჯიბრები…

ვწერ ურითმოდ და აბდაუბდად 🙂

…………………………..

სარეცხის თოკზე გასაშრობად გამოვფინე ფიქრები და წვიმამ დაასველა ისევ…

………………………

შეგიმჩნევიათ რა უცნაური სილამაზე აქვს შემოდგომას, ძალით საკურთხეველთან მიყვანილ პატარძალს მაგონებს რატომღაც.

P.S.

STROMAE